Een bezoekje Paradijs

Daar zitten we dan. Op Manilla AirPort, wachtend op ons vliegtuig naar Kuala Lumpur, waar we vervolgens weer een tijdje mogen wachten op het vliegtuig naar Ho Chi Minh.

Vietnam, inmiddels alweer het 9e land van onze reis. En nog erger, ons laatste land! Na Vietnam staat Thailand nog voor 10 dagen op de planning. Maar dan is het echt klaar. En hoewel iedereen zegt: ach je hebt nog 1,5 maand. Het gaat veeeeels te snel! Ik wil niet naar huis....

Maar aan alle mooi dingen komen een eind. Zo ook aan ons fantastische bezoek aan de Filipijnen. Het paradijs van Azië. Wat hebben we genoten.

Via 3 vluchten en kamperen op Singapore Airport, kwamen we aan in Palawan. Een van de meer dan 7000 eilanden die de Filipijnen kent. En een populaire bestemming onder toeristen. We begonnen in Puerto Princesa. Een nieuw vervoersmiddel bracht ons naar het hotel. De Tricycle. Een motor met een soort bankje ernaast, en eromheen is een autoframe gebouwd. Met drie backpacks en drie Hollandse meiden was het een beetje proppen, maar een leuke ervaring. In Puerto Princesa is niet veel te doen, we besloten om de volgende dag meteen naar de ondergrondse rivier te gaan. Een 8,2 km lange rivier in een reusachtige grot.

Een heerlijke toeristische trekpleister bleek weer, want samen met heel China en Korea gingen we richting de plaats van bestemming. Daar aangekomen was het vooral veel wachten. Er gaan maar een aantal bootjes per keer, dus het is wachten op je nummer. We hadden een hele leuke gids, die ons van alles kon vertellen. En kregen een heerlijk lunchbuffet om van te eten. Het wachten was zo erg nog niet.

Met een klein bootje gingen we, over zee, richting de grot. Een mooi zwemvest aan en gaan. Bij de grot was alsnog een lange wachtrij. Wachtend op een bootje die door de grot ging varen. We gingen in kleine groepjes, dus dat was fijn.
Gewapend met oranje reddingsvest en oranje bouwhelm stapten we in het bootje. We kregen een audiosysteem met een Engelse verteller. De grot was echt gigantisch mooi. En overal prachtig gevormde stalagmieten en stalactieten. Sommige leken echt wat voor te stellen. Zoals de Titanic en het hoofd van Jezus. Een toffe ervaring!

Terug in Puerto was er een soort optocht bezig van kantoren. Het was Foundation Day. Kantoren, scholen, fanfares en Majorettes. Hartstikke leuk om te zien!! Wij belanden elke keer zomaar in festivals en feestdagen.

De dag erna werden we opgehaald met een busje om naar El Nido te gaan. Niet de fijnste busreis ooit. Ik had slurpend, boerend en scheldend China in mijn rug zitten. En Annieck zat op een soort eetkamerstoel. Onze driver reed ook al niet al te soepel, dus deze reis duurde allemaal wat langer dan normaal. Bij elke bocht zat je ongeveer op de schoot van je buurman. Eenmaal in El Nido aangekomen gingen we op zoek naar een hostel. Slapen bleek een stukje duurder dan verwacht. Maar na een tijdje hadden we een leuke kamer gevonden voor een nacht. En konden we de dagen erna terecht in een dormroom.

De eerste dag hebben we heel relaxed doorgebracht op het strandje bij El Nido. Een niet heel bijzonder strandje, maar even voldoende voor de eerste dag.
De tweede dag hebben we een scootertje gehuurd en zijn we gaan touren. Eerst gingen we de waterval bezoeken. Zonder gids! We zijn dus zeker 3x verkeerd gelopen, maar toen we eenmaal bezweet en zonder water aankwamen was de duik heerlijk! Daar hebben we een tijdje gezwommen en de terugweg vinden ging gelukkig een stuk beter. Daarna zijn we verder gereden naar Nacpan Beach. De weg om daar te komen was erg bumpy, maar wat een supermooi strand! Een heerlijke middag.

Vlak voor zonsondergang reden we terug naar de hoofdweg. Op de hoofdweg kon het gas er weer op. Ik reed voor, maar na een tijdje merkte ik dat Ing en Ann me niet meer volgden. Band lek!
Dat krijg je op van die heftige wegen. Een heel lief mannetje met een motor en een soort aanhanger als bijspan, wilde ons wel helpen. Scooter op het bijspan, Inge bij hem achterop en Ann bij mij. Hij bracht ons naar de garage. Het was inmiddels al donker, maar de mannetjes wilden ons graag helpen. In het dorp ernaast ben ik nog met een mannetje een binnenband gaan halen. En voordat we het wisten was de scooter weer heel. En dat voor een spotprijsje.

De volgende dag hebben we heerlijk liggen zonnen in Las Cabanas. Een prachtig strand met supermooie rotsen en palmbomen. In de zee zaten veel kwallen. Maar de kwallen deden je gelukkig niks. Het voelt alleen alsof er constant een plastic zakje tegen je aan zwemt. Het idee is vooral echt raar. Bruin gebakken kwamen we terug. We zijn vroeg gaan slapen.
Want er stond een dagje duiken op de planning. Tenminste voor Ann en mij. We stonden vroeg op. Aten een stevig ontbijtje. En bij de duikschool kregen we ons materiaal. Een wetsuit, waterschoenen, duikbril, opblaasvest en op de boot kreeg je je luchtfles. Voor Annie was het de eerste keer, dus ze vond het best spannend. Ik had al vaker gedoken, maar de laatste ervaring was niet heel goed geweest. Toen ben ik zo duizelig geworden dat de duik iets eerder werd afgebroken. Dus ik vond het ook best spannend. We hadden een ervaren duikgroep, dus dat was erg gezellig. Op de boot kregen we al enige uitleg. En eenmaal aangekomen op bestemming kwam de volledige instructie.

Eenmaal in het water oefenden we kort het ademen. Annie was echt een beetje bang, je hebt namelijk overal bubbels en het is een vreemde droge lucht, maar de instructeur nam haar rustig mee naar beneden. Op drie meter diepte moesten we een aantal oefeningen doen. Zoals duikbril vullen met water en weer leegmaken. We moesten ons zuurstofslang uit de mond halen. Oren klaren. Rondzwemmen. En we leerden wat we moesten doen als de zuurstofslang kwijt was. Nou Ann deed het echt allemaal super! Ik was echt heel trots. En voordat we het wisten gingen we dieper en dieper. En begon de eerste duik. Hoewel we graag dichtbij onze instructeur bleven ging het echt top! Af en toe werd ik wel duizelig, maar dan ging ik een stukje omhoog en klaarde de oren even goed en zwom weer verder naar beneden.

We zagen prachtig koraal, vissen en gave andere beesten. Zoals een octopus die van kleur veranderde. Na een tijdje gingen we weer naar boven en aten een koekje en dronken een kop koffie. Ondertussen gingen we naar duikbestemming nummer twee. Zelfverzekerd sprongen we het water in. En daar gingen we! Overal zaten slierten met elektrisch plankton, dus je moest veel ontwijken. Maar het was een superduik! Hele grote Nemo vissen, roggen, alle soorten en maten vissen, supermooi koraal, kwallen en als kers op de taart een prachtige schildpad. Echt een superduik!! Ik ben geen enkele keer duizelig geweest, alleen mijn duikbril zat te strak dus mijn hele gezicht was paars. Annie is ook helemaal enthousiast, dus op onze volgende reis halen we onze open water!

Helemaal kapot zijn we daarna in bed gaan liggen en hebben ook niet heel veel meer gedaan. Ook de volgende dag waren we nog best moe en hadden wat last van oorpijn. Dus zijn we alleen naar het strand geweest. En hebben we daarna even een dutje gedaan. Na een lekkere pizza is Annieck naar huis gegaan. Ze had echt heftige oorpijn. Die avond zou er een superdik feest zijn. Dus Ing en ik zijn eerst wat gaan drinken. Toen hebben we nog samen met een Amerikaans meisje van ons hostel boven zitten praten. En daarna zijn we naar het feest gegaan. Superlocatie, Dj stond in een boot, de krijtrotsen werden heel cool verlicht, maar het feestje was 3x niks. Toch maar ons eigen feestje van gemaakt en redelijk op tijd gaan slapen.

De volgende dag gewoon bij ons strandje gelegen en Elina zou ook naar El Nido komen. Om een uurtje of 5 kwam ze onze kamer in samen met haar reisgenoot. Ido uit sgravo!! Superrrrrr om onze Finse Friend weer te zien. Samen met haar groep zijn we gaan eten en hebben we rumcola gedronken op het strand. En het werd nog een late avond.

De volgende dag stond Tour A: een boottocht door de prachtige omgeving van El Nido. Brak als we waren gingen we samen met het Amerikaanse stelletje en een ouder stel de boot op. Wat een supermooie tocht!! Het valt gewoon niet te beschrijven, als je de foto's ziet op Facebook, geloof me het is nog 6x mooier! In de small Lagoon werd ik tussen de mooie krijtrotsen en in het prachtige blauwe water weer eens geattackt door een Tigerfish. Ann en Ing geloofde me natuurlijk niet, totdat er ook een vis aan hun teen hing. Dat was iets minder. Maar nogmaals de omgeving maakte het allemaal goed. Ook de big Lagoon, de strandjes en de secret lagoon waren stuk voor stuk prachtig. En onze gids en crew hadden de heerlijkelunch bereid. Een geslaagde dag

Dat was onze laatste avond El Nido. Heerlijk pizza eten met Elina en haar crew. En daarna nog wat drankjes op het strand. Daarna nog een paar dansjes in de reggaebar. En op tijd naar bed.

Daarna zijn we met een veel beter busje terug naar PP gebracht. Hebben heel lekker geslapen. En de volgende ochtend begon er weer een lange reis. Met het vliegtuig naar Manilla, met de taxi naar de haven en met de nightboat naar Caticlan. Wat een avontuur die Nightboat. Een enorme boot met honderden mensen. En je had drie klasses. Wij hadden de tweede klasse, dat betekende met 158 mensen op een kamer. 158 Filipijnse mensen wel te verstaan. Maar wel een lekker bedje, airco, een maaltijd en 300 nieuwe vrienden. Onze buurman was namelijk gekomen met 300 mensen, dat werd 60x op de foto en je voelde je als een soort koningin. Iedereen kende je. Tijdens de avondshow kregen we gratis bier en mochten we op het podium. Echt een leuke ervaring. En toen we 's nachts naar de wc liepen door alle drie de zalen. Kreeg je overal goedemorgen naar je hoofd. Samen met alle 300 nieuwe vrienden naar Boracay. En onze nieuwe vrienden kwamen we ook regelmatig tegen.

Boracay: het partyisland van de Filipijnen. En dat hebben we geweten ook. We hebben 5 dagen overdag niks uitgevoerd.

Met een klein bootje kwamen we aan in de haven. Een man sprak ons aan voor de kamer. Hij had een goede deal dus hij zorgde voor een Tricycle en liet ons de kamer zien. De kamer zat op een goede locatie en had heet water en airco. Wij zijn nog even op verkenning gegaan, maar konden niks beters vinden. Dus we namen de kamer. En zijn op het heerlijke strand gaan liggen. Na 45 minuten stonden al onze 300 vrienden al om ons heen. En waren we ongeveer met heel Korea op de foto geweest. Dat was weer even wennen.

Een Nederlandse oude man die we hadden ontmoet had ons gewezen op een goedkoop eettentje. Dus daar hebben we 's Avonds gegeten. Daarna hebben we vodka gekocht en hebben op het strand wat gedronken. Een jongen uit Estland kwam ons vergezellen en met z'n allen zijn we naar de Exit bar gegaan. Daar stond een hele groep Nederlanders. Een paar hadden we al eerder ontmoet en anderen waren nieuw. Heel gezellig in ieder geval. We sloten gezamenlijk de avond af in Summerplace.

Toen begon onze dagelijkse routine. Eten bij de Subway. Liggen in de zee met ons luchtbed. Klaarmaken voor de avond. Eten bij ons tentje, rum drinken op het strand, vrienden maken met politie, Zweden etc. Exitbar, Summerplace of Epic.
Boracay is heerlijk vertoeven, je kan van alles doen, maar je hoeft niks. Het enige nadeel is dat heel China en Korea er loopt.
Het strand is prachtig, de zee is zo mooi blauw, de palmbomen wuiven heen en weer, het heeft een heerlijk klimaat, lieve mensen (behalve degene die Ann haar mobiel heeft gejat) en de zonsondergangen zijn hemels.

Hoewel we de echte toeristische eilanden in de Filipijnen hebben gezien. Was het echt fantastisch mooi! Ik kom hier zeker nog een keer terug om alle verborgen plekjes van de Filipijnen te bekijken.

Vietnam we laten ons verrassen.
Liefs Mariska